خریت محض 2

خریت محض می دانی یعنی چه ؟! یعنی یادت برود که صاحبی داری و عملت ، حتی دم و بازدمت باید برای رضای او باشد. چشمها ، گوش ها ، پاها ، دست ها ، اعضا و جوارحت ، سلول سلول تنت ، باید در مسیر او حرکت کنند . وای خدای من !! چه حرف های قشنگی ! چقدر خوب بلدم حرف بزنم ... یادم باشد یک روز که بچه ها جمع بودند برایشان اینها را بگویم تا بفهمند چه آدم خوبی هستم !

خریت محض یعنی این ! یعنی چیزی که می دانی را ندانی ! یعنی لنگ در هوا باشی و تکلیفت نامعلوم باشد . خودت ندانی آخر چه کاره ای ! آویزان باشی همیشه ، عمرت تلف شود و فقط این وسط بیننده باشی و متضرر ! هوار ای خدا !!! چقدر من قشنگ می نویسم ! همه باید بفهمند این را !

خریت محض یعنی جلوی پای سلطان ، دست به دامن گدا شدن . یعنی سر به زیری را به سربلندی فروختن . یعنی گردن خود را داوطلبانه آماده قلاده کردن . یعنی خریت محض ! یعنی در جهل مرکب ابدالدهر ماندن ، یعنی له له زدن برای خاروخاشاک زمین ، یعنی کندن پرهای پرواز با دستان خود و از این یعنی ها الا ماشاءالله ...!

خریت محض ، مساوی است با خواریت محض ، با ذلت ! خدا نکند به ذلیل بودن عادت کرده باشیم .

ای سر چشمه عزت ! دریابمان !
فان العزه لله جمیعا ...

پ.ن : آهای ! نشود فردا روزی بیاید و تو دوباره زیر همه چیز زده باشی ! نیاید آن روزی که ورد زبانت "بی خیال" باشد ! حواست را جمع کن ! ازت نا امید شود ...

آن روز را نیاورد .

به فدای چشمانت ...

 

دوسش دارم ...

چون ، حرف خدا رو گوش کرد ...

چون ، کاری که خدا بهش گفته بودو انجام داد.

چون ، از من شجاع تره.

چون ، مثل من خجالت نمی کشه ...

چون ... خدا رو بیشتر از از من دوست داره ... خدا هم اونو !

 

 

خریت محض !

درست است !
اینکه می گویند انسان به چیزی که از آن منع می شود ، مشتاق است . من مشتاق بودم ! حرصش را می زدم ...بهتر بگویم : کنجکاو بودم !
گفتند نکن ! کردم !
گفتند نرو ! رفتم ... نه انصافاً نرفتم ! حتی نکردم ! می خواستم بکنم (یعنی انجام بدهم) دست دلم لرزید ... از آن عرق های مشتی کردم و برگشتم .
هواسم بود در این مواقع فقط سرم را به سمت آسمان بلند کنم . خودش حل می شود ، شد !
 
پ.ن 1 : اگر خودم دست خودم بود (!) احتمالن تا الان به سلابه کشیده بودمش ! در بد رفتاری با خودم (و ایضا دیگران) زبانزدم .
پ.ن2 : هر چه است از گور این دانشگاه قبرستان بلند می شود . شک نکنید !
پ.ن 3 : به هیچ دختر و جنس مونثی هم مربوط نیست ! (اذهان و افکار را تشویش نفرمایید)
پ.ن 4 : جواب سه حرفی است . الف هم ندارد .
پ.ن 5 : اولش هم "خر" است !
پ.ن 6 : ... !
پ.ن 6 - الف : این سه نقطه یعنی احتمالن فهمیده ای !
پ.ن 6 - ب : و حتی می تواند این معنی را داشته باشد که هنوز نفهمیده ای !
پ.ن 6 - جیم : در نهایت آنچه مهم است این است : دلت برای خودت بسوزد تا بتواند برای خدایت بسوزد .
پ.ن 6 - دال : جزئیات بیشتر را اگر حوصله ، وقت و رایانه در اختیار داشتم خدمتتان عرض می کنم .
 
پ.ن 7 : کشتی حسین (ع) وسیع تر و سریع تر است ...

چخ !

پایان ترم 2
و این عمر می گذرد ... می گذرد ... می گذرد ...
پ.ن : یک سال فقط در دانشگاه تماشا کردم . از امروز می خواهم شروع کنم ... نوبت ماست !

2سال بی بهجت

صرف حرف زدن در مورد شخصیت آیت الله بهجت ، توفیق و سعادت می خواهد که حقیر مع الاسف ندارم ...
همین که اینجا ، به تصویر ایشان مزین شود ، برایم کافی است ...

پ.ن : نوشته ای آماده کرده بودم به مناسبت رحلت ایشان و داخل سر رسیدم نوشته بودم . سررسیدم همیشه همراهم بود ... نمی دانم امروز کجا جایش گذاشتم .

نون والقلم ...

مدت زیادی است که خداوند و خودم ، خودم را از نعمت رایانه در خانه محروم کرده ایم !
همان هنگام که وانگهی هاردش Crash کرد و صفحه آبی اش را نشانم داد و دیگر DVD-Rom های مختلف ، اثری از حیات رویش نمی دیدند و فن CPU اش ، برایش حکم چیلر حرارتی را داشت و دمای بنده خدا از 85 درجه سانتی گراد پایین تر نمی رفت ؛ عذرش را خواستم و به زیر تخت فرستادمش و اکنون این است حکایتم که کار با کامپیوتر در حد ضرورت . آن هم فقط در سایت دانشگاه و لاغیر . این شروع خوبی برای یک کشاورز است که مقداری خودش را به طبیعت نزدیک کند . خدا را شکر وقت اضافه که قبلاً برایم نایاب بود ، اکنون به وفور یافت می شود و سعی در استفاده از آن را دارمی . به امید حق !
فلسفه بند بالا ، تنها این است که بگویم ، مثل رفقا نمی توانم هر چه به ذهنم رسید را سریعاً در دنیای مجازی قرار بدهم و باید پروسه خاصی را طی کنم تا این مهم به سر انجام برسد . برای همین آنطور که باید و شاید ، نمی شود با توجه به مسائل روز نوشت و مطالب کمی بیش از حد بیات به نظر می آیند . ولی خب ، طبق اصل کاچی به از هیچی ، همین را غنیمت می شمرم و خدا را شکر می کنم که هنوز نعمت در دست گرفتن قلم را ، سلب نکرده ازم . شکر !

تذکر لسانی ، وظیفه همگانی

بین نماز مغرب و عشا بود. نماز غفیله ملت تمام شده بود و آقای میکروفون به دست دعای "اللهم انا نسئلک و ندعوک..." را خوانده بود و بعد قرائت آیه "امن یجیب" ، حمد و سه قل هو الله را برای شادی روح اموات در شب جمعه به پایان رسانده بود و مشغول صحبت در مورد برنامه های امشب و فردای مسجد بود که دعای کمیل است و فردا نماز جمعه اتوبوس می رود و پس فردا ...
از پایان نماز اول ، حدود یک ربع می گذشت و حوصله ام سر رفته بود. احساس کردم در آن لحظه کار خاصی ندارم جز انتظار برای شروع نماز دوم .
دست در جیب کردم و تلفن همراهم را به جهت بررسی برای رسیدن پیامک جدید بیرون آوردم. هنوز قفل گوشی باز نشده بود که آقای دست راستی ام در گوشم گفت که ولش کن ! در مسجد فقط باید دعا بکنی و کار دیگر کردن مکروه است و خجالت بکش و احتمالاً در دلش گفت یک ذره آدم باش ! به آقاهه گفتم که دعایم تمام شده و او هم گفت که باید باز هم دعا کنم ! و من هم دعا کردم . برای خودم که آدم باشم و در مسجد به غیر از دعا و خواندن قرآن و نماز کار دیگری نکنم . از ته دل دعا نکردم . دعایم هم مستجاب نشد چون بعد نماز دوم ، با یکی از رفقای قدیمی که بعد از عمری ملاقاتش کردم نشستم و گپ زدیم !
یک ذره آدم باش !!

دلا بسوز ...

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
دعای نیمه شبی دفع صد بلا بکند ...
پ.ن : دلم نسوخته کارهایی شد ، وای به حال روزی که بسوزد لاکردار .

Unknown

بسم الله
با عرض سلام خدمت برادران همکارم یگان ویژه نیروی انتظامی
خدا قوت ! دست مریزاد !
نمایش غیرتمندانه تان را در بازی با تیممان از سایت های خبری دیدم . چه کردید با یک مشت جوجه که جیک جیک اضافی کردند .