راغبـ

جانان هر آنچه می طلبد، آنم آرزوست...

راغبـ

جانان هر آنچه می طلبد، آنم آرزوست...

راغبـ

هیچ وقت هم نباید خسته بشویم.
شنفتید آیه‌ى قرآن را
«فاذا فرغت فانصب»
وقتى از کار فراغت پیدا کردى،
یعنى کارت تمام شد،
تازه قامت راست کن،
یعنى شروع کن به کار بعدى؛
توقف وجود ندارد.
«فاذا فرغت فانصب.
و الى ربّک فارغب»؛
با هر حرکت خوبى که به سمت
آرمانهاى پذیرفته شده
و اعلام شده‌ى اسلام حرکت کنید،
این، رغبت الى‌اللّه است.
البته معنویت، ارتباط دلى با خدا،
نقش اساسى‌اى دارد.
این را باید همه بدانند.
حضرت آقا
۱۳۹۱/۰۶/۲۸

مانیفست ثابت


مسئولان ما باید بدانند که انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجت - ارواحنافداه - است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد.
مسائل اقتصادی و مادی اگر لحظه‌ای مسئولین را از وظیفه‌ای که بر عهده دارند منصرف کند، خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به دنبال دارد. باید دولت جمهوری اسلامی تمامی سعی و توان خود را در اداره هرچه بهتر مردم بنماید، ولی این بدان معنا نیست که آنها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلام است منصرف کند.
توضیحات بیشتر


بدانید که خدای متعال پشتیبان شما است؛ در این هیچ تردید نکنید که «اِن تَنصُرُوا اللهَ یَنصُرکم». همّت ما باید این باشد که ان تنصروا الله را تأمین کنیم؛ خدا را نصرت کنیم. اگر نیّت ما، عمل ما، حرکت ما تطبیق کند با ان تنصروا الله، دنبالش ینصرکم حتماً وجود دارد؛ وعده‌ی الهی تخلّف‌ناپذیر است. این حرکت را دنبال کنید، این کار را دنبال کنید؛ این جدّیّتها را دنبال کنید؛ آینده مال شما است. دشمنان اسلام و مسلمین، هم در منطقه‌ی غرب آسیا شکست خواهند خورد، هم در مناطق دیگر؛ هم در زمینه‌ی امنیّتی و نظامی شکست خواهند خورد، هم به توفیق الهی در زمینه‌های اقتصادی و در زمینه‌های فرهنگی؛ به شرط اینکه ما کار کنیم. اگر ما پابه‌رکاب باشیم، اگر ما بدرستی و به معنای واقعی کلمه حضور داشته باشیم، پای کار باشیم، قطعاً دشمن شکست خواهد خورد؛ در این هیچ تردیدی وجود ندارد.

۱۳۹۴/۰۷/۱۵

شهدائنا،عظمائنا

عکس و ایده از beyzai.ir
تکلیف


اكنون ملت ايران بايد عقب‌افتادگى‌ها را جبران كند.اينك فرصت بى‌نظيرى از حكومت دين و دانش بر ايران، پديد آمده است كه بايد از آن در جهت اعتلاى فكر و فرهنگ اين كشور بهره جست.
امروز كتابخوانى و علم‌آموزى نه تنها يك وظيفه‌ى ملى، كه يك واجب دينى است.
از همه بيشتر، جوانان و نوجوانان، بايد احساس وظيفه كنند، اگرچه آنگاه كه انس با كتاب رواج يابد، كتابخوانى نه يك تكليف، كه يك كار شيرين و يك نياز تعلّل‌ناپذير و يك وسيله براى آراستن شخصيت خويشتن، تلقى خواهد شد؛ و نه تنها جوانان، كه همه‌ى نسل‌ها و قشرها از سر دلخواه و شوق بدان رو خواهند آورد.
حضرت آقا
1372/10/4
ییلاق


قسمت خشن و درشت ساقه ها و برگهای گندم و جو و امثال آن که در زمین پس از درو ماند را کلش گویند
بایگانی
رازدل

راغبـ به لطف خدا عضوی از باشگاه وبلاگ نویسان رازدل است!

۱۳ مطلب با موضوع «منویجات» ثبت شده است

جمود نعشی

سه شنبه ۲۱ فروردين ۱۳۹۷
چقدر نوشتن سخت شده است !
  • ۰ نظر
  • ۲۱ فروردين ۹۷ ، ۰۰:۲۱
  • محمدمهدی

خیلی سعی کردم در این چند سال خودم را در دنیای مجازی قایم کنم تا مبادا عکسی یا ردی و یا نشانی از من در اینترنت باشد. هدفی که قبول کنید سخت بود و تا حدی غیر ممکن ؛ اما امروز کم کم باید با توجه به شرایط از هویت حقیقی ام رو نمایی کنم. تصمیمی که دشوار است و هنوز برای اجرایی کردن آن به قطعیت نرسیدم.


شاید دستی به سر و روی وبلاگ کشیدم ؛ از آرزوهای قدیمی


راهی هست وبلاگ با توئیتر سینک بشه ؟


من معتاد شبکه های مجازی نیستم. ابزار کار من هستند این دوستان !

  • ۰ نظر
  • ۱۶ اسفند ۹۵ ، ۰۱:۲۵
  • محمدمهدی

آی جوانی

سه شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۴

بدون تعارف ، زندگی های نسل ماامروز به لجن کشیده شده است. ما در روز ساعت ها وقت صرف کارهای بی موردی می کنیم که نهایتا غیر از هدر دادن وقت اسمش را چیز دیگری نمی توان گذاشت. این تلف کردن وقت ما را آدم هایی بدون تمرکز، سطحی، بی حوصله و عجول بار می آورد و نهایتا غیر از سختی و مشقت در زندگی چیزی عایدمان نمی شود. نسل بعدی ما که چیزی آن طرف تر از این حرف هاست ! یک چیز داغان و به درد نخور مثلا !

اینکه من امروز ، از صبح کارهای سختی انجام داده ام و بعد از ظهر تازه سر کار رفته ام و غروب به خانه رسیده ام و نماز مغربم را هن و هون کنان خوانده ام و بعد از کلی دراز کشیدن و شام خوردن به زور نماز عشایم را هم تمام کرده ام و الان در حالی که انگشتانم ضعف می روند ، نشسته ام به نوشتن ؛ خود بیانگر ویژگی های منحصر به فرد دورانی است که در آن به سر می برم. دوران طلایی جوانی ... که نمی فهمم این روزها این سرمایه را چطور و برای چه هزینه می کنم ! این موضوع آزار دهنده نیست ؟!

نوشتن خوب است. خیلی هم خوب است. اصلا نوشتن دیگران است که به من انگیزه می دهد که بنویسم. اگر نخوانم نمی توانم بنویسم و اگر ننویسم نمی توانم فکر کنم. این را حداقل تا اینجای کار فهمیده ام. اگر نتوانم بنویسم ، یعنی نتوانسته ام درست تمرکز کنم. پس نوشتن خیلی خیلی خوب است ... لا اقل برای من !

من از آن دسته آدم هایی هستم که جو گیر می شوند و کلی کار نیمه کاره رها شده و کلی فکرهای جدید در کله دارند و هنوز هیچ کدامشان را نتوانسته اند به سر انجام برسانند. برای این جوانی که فکر می کند کلی فرصت دارد و کلی هم می تواند کارهای بزرگ کند دعا کنید تا سر عقل بیاید بلکه بچسبد به فعالیتی که برایش نان و آب داشته باشد ...

دعا کنید بزرگ شود.


پ.ن : من تصمیم گرفته ام بیشتر بنویسم. تقریبا راهش را پیدا کرده ام. کمی نیاز به ممارست و تمرین دارد. و الان حالم شکر خدا خوب است.از طرفی هم شاید باید دستی به سر و روی اینجا بکشم تا انگیزه کافی برگردد ؛ تهش به این می رسم که همه ی این ها بازی و ادا در آوردن است. راه تو خون می طلبد مرد کیست ؟!

  • ۰ نظر
  • ۲۴ شهریور ۹۴ ، ۲۳:۰۲
  • محمدمهدی

نشد 1

دوشنبه ۹ شهریور ۱۳۹۴

بالاخره جواب نامه ی این عریضه نویس شاد بعد از گذشت حدود دو ماه آمد ؛

مسئول محترم جمهور اسلامی طبق ضوابط و دستورالعمل های سازمانی با درخواست حقیر مخالفت و آن را نشدنی توصیف نمودند.

اما همچنان برایشان آرزوی شهادت دارم.

آمین

  • ۰ نظر
  • ۰۹ شهریور ۹۴ ، ۱۱:۱۳
  • محمدمهدی

نهی بوقی

شنبه ۲۷ تیر ۱۳۹۴

تاکسی که در تصویر مشاهده میفرمائید حامل کله ای با موهای طلایی در صندلی عقبش بود که تلاش زیادی باید صورت میگرفت تا نتوان آن را دید. کافی بود نزدیک تر شوی تا بدون زحمت دستت بیاید که کله مذکور مربوط به خانمی است که بدون ترس روسریش را برداشته و در راه مقصد است. چشم است دیگر ... وسط رانندگی باید جلویش را ببیند و یکدفعه از این جورچیزها هم از جلویش میگذرد ... بگذریم.

صحنه ی زشتی بود. سمت راست تاکسی انداختم و نزدیک شدم. شیشه پنجره را پایین دادم و دست راستم را روی بوق گذاشتم و دست چپم را به نشانه اعتراض بیرون آوردم و به خانم صندلی عقبی اشاره کردم. همین !

تاکسی سرعتش را کم کرد و من جلو افتادم. در ترافیک که افتادیم از آینه ی عقب تاکسی را دیدم که نزدیک می آید. شل کردم تا اگر خانمه کما فی السابق با فراغ بال و اون وضعیت بود دوباره تذکر بدم که دیدم روسریش را سر کرده و از وضعیت قبلی خبری نیست ... و این یک پیروزی بود !!

باور کنیم که نهی از منکر به طریق مختلف قابل انجام است ولو به تک بوقی ! گناه کار باید مورد اعتراض قرار بگیرد و به همین واسطه احساس نا امنی کند. اگر اون خانم حجابش رو درست نمی کرد و نفر دومی بهش اعتراض می کرد شک نکنید رفتارش اصلاح می شد. بدون درگیری و بدون اعصاب خردی !


پ.ن 1: بنده هم به این موضوع واقفم که نهی از منکر فقط در بحث حجاب نیست ولی بی حجابی هم یک منکر است. من هم قبول دارم که تیپ زدن خانم ها و تبرج امروز به یک ارزش تبدیل شده ولی هنوز مردم از کنار کشف حجاب و قیافه های شاز عادی رد نمی شن و این یعنی هنوز این کار قبیح است.

پ.ن 2 : عین این اتفاق قبلا هم برای من افتاده بود و نتیجه کار هم مثبت بود اتفاقا. بعضی اوقات همین که آدم یک اخمی بکند و یا چپ چپ به کسی زل بزند همان کار نهی از منکر را می کند و لازم نیست حتما برای طرف آیه ی حجاب بخوانیم و برایش حدیث و روایت قطار کنیم. حداقلش این است که طرف از جانب ما احساس ناامنی و نا رضایتی کند ... ولو کم. .

پ.ن 3 : چهار ماه است که بعد از خرید تلفن همراه جدیدم وارد تکنولوژی روز دنیا شده ام. در ابتدا بسیار جذاب و فوق العاده بود اما امروز بیشتر می فهمم چه بلایی سرم آمده.

من اصولا خواندن و نوشتن را دوست دارم و امروز بیشتر از همیشه دلم برایش تنگ شده. دلتنگ این همه کتاب و وبلاگی که نخوانده ام.

برای یک معتاد دعا کنید تا بتواند ترک کند ...

 

  • محمدمهدی
بهترین توصیف برای وضع مد نظر این است که گاهی اوقات اصلا نمی شود ! یعنی هر کاری می کنی نمی شود. دور از جانتان آدمی چهارپا که نیست ؛ عقل دارد و یکی - دو بار که وقتی همه چیز درست است و یکدفعه نمی شود ؛ متوجه می شوی که کار از جای دیگری گیر است.
و گاهی اوقات هم هیچ کاری نمی کنی و باز هم نمی شود. انگاری قرار است نشود. بعد از مدتی یکدفعه می شود و تا بخواهی خوشحالی کنی می بینی که نشده و دوباره وارد "فاز نمی شود" می شوی !
فارسی سلیس بگویم ؛ آدم وقتی چیزی را بخواهد و نتواند یحتمل باید ناراحت بشود. اگر ایمان داشته باشد ، راضی می شود به رضای خدایش و اگر مثل ما کمیتش لنگ بخورد از داخل خودش را می خورد. از داخل که می گویم جایی است بین جناق سینه تا نرسیده به ناف ! داخل یعنی آنجا !
خب خیلی اتفاق افتاده ولی هر کدام از داستان ها برای خودشان مرتبه ای دارند و شرایط هر کدام با هم فرق می کند. حس می کنم که زیادی مقدمه گفته ام و باید حرفم را بزنم. حرف این است که تلاش برای نا امید شدن از غیر خدا خودش جزو راه است. جایی که از "می شود یا نمی شود"ها خسته می شویم ، باید رسما دستها را به نشانه ی تسلیم پیش خدا بالا بیاوریم. و این گاهی اوقات با روش "یهویی" قابل حل است !
زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی ، یهویی ، به نیت حسرت تمامی حسرت داران

این روزها ...
که باید از یادواره ی شهدایی که چهارسال آرزوی برگزاری اش را داشتم و بالاخره به لطف خود شهدا برگزار شد و فراز و نشیب ها و لطف و مرحمت هایی که از عالم غیب دیدم و رسید ؛ بنویسم و نمی نویسم؛
که باید از تجربه ی طاقت فرسای پارو نزدن که در آخر به ادای پارو نزدن منجر می شود ؛ بگویم و فشار آن را به جایی منتقل کنم و نمی کنم؛
که درب روبرویی ام شش قفله است و زلیخا هم از پشت سر دارد می رسد و کوبیدن و لگد زدن هم افاقه نمی کند و من باید همه ی اینها را برای کسی بگویم و نمی گویم؛
که چله ام به ده نرسیده شکست و دوباره چله گرفته ام؛
که شنبه خوشحالم و یک شنبه رو به موت و سه شنبه اش مریض و چهارشنبه سرخوش و پنج شنبه و جمعه اش یکی در میان زار و نزارم؛
که اتفاقاتی که نمی فهممشان ولی به سرعت پیرامون من رخ می دهد و انگاری عالم دارد برایم پوست می اندازد و من بی خیالم؛
که باید صبر کنم و سکوت که هر دوتایش سخت است و جان آدم را به لب می رساند که عالم را دیوانه کرده ام با این همه عجز و ناله و کولی بازی درآوردنهایم؛

و خیلی "که" های دیگر که می گذرد و روزگار به احدی وفا نکرده ... دلش برای من می سوزد حالا ؟!

این روزها ؛ خدا نزدیک تر است ؛ آسمان آبی تر است ؛ ستاره ها نورشان بیشتر شده و ماه مثل خورشید می درخشد.
این روزها ؛ سخت است اما خوب است. دلم در برزخ است و گاهی می رود و گاهی بر می گردد.
این روزها ؛ فقط خداوند است که می داند چه خبر است ... پس مرا با خلق خدا چه کار ؟!

پ.ن : درب اردوگاه حضرت صاحب الزمان (عج) به روی جوانان باز شده. دعا کنید لایق بدانند و راهمان دهند. تو رو اباالفضل دعا کنید!
پ.ن 2 : دوا بده ، درد بده ، درد بده ، هر چی دارم ازم بگیر ، به من یه کربلا بده ... آقای من ... اللهم اجعل محیای محیای من ... و غیره.
  • ۳ نظر
  • ۰۹ خرداد ۹۴ ، ۱۹:۲۴
  • محمدمهدی

بدون عنوان

شنبه ۳ خرداد ۱۳۹۳
از آن بترس که سر به "توی" دارد !
  • ۱ نظر
  • ۰۳ خرداد ۹۳ ، ۲۱:۰۴
  • محمدمهدی

خاک بر سر

دوشنبه ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۳
زندگیه واسه خودم درست کردم !
  • ۰ نظر
  • ۲۲ ارديبهشت ۹۳ ، ۲۳:۰۶
  • محمدمهدی

یه مفیدی

پنجشنبه ۲۸ فروردين ۱۳۹۳
سال پنجم دبستان بودم که کامپیوتر وارد خانه ی ما شد. کار با رایانه را از نیاز به یادگیری مفهوم copy - paste برای نصب یک بازی شروع کردم. سال اول راهنمایی پایم به فضای مجازی باز شد. در مسابقات اینترنتی تبیان شرکت می کردم و با جمع امتیاز اینترنت می خریدم تا هزینه های گزاف کارت اینترنت بیشتر از آن باعث نشود تا از تغذیه ی مدرسه  و قلک بیچاره ام مایه بگذارم. در مواقع بی امتیازی هم به اینترانت تبیان و مدرسه مان بسنده می کردم. بعد که قبض تلفن سر به فلک زد از همه شان محروم شدم ! 
اوایل وبلاگی داشتم که نمی دانم نامش چه بود ، بعد از اینکه مدرسه راهنمایی اجازه نداد تا دوران دبیرستانم را هم در آن سپری کنم وبلاگی ساختم و برای مسئولین مدرسه در آن  مقالات تند می نوشتم و علیه معلمین عزیزم دست به تولید محتوای مجرمانه می زدم! آتش خشمم که به خاکستر رسید و به مدرسه ی مفید رفتم ، وبلاگ یه مفیدی را ساختم که ابراز احساسات نوجوانی مفید رفته بود. از سال 85 نوشتم. وقتی از مفید هم رفتم ، در یک مرحله تمام نوشته هایم را پاک کردم. انگاری از آنها خجالت می کشیدم. برایم نوشته های سال 87 ماند و بعد کوچ به راغب و داستان های تازه. 
قصد داشتم تمامی نوشته هایم را پاک کنم اما نکردم. امروز به خزعبلاتی که در نوجوانی و ابتدای جوانی ام نوشته ام می نگرم و خدا را شکر می کنم. خیلی فرق کرده ام با آن زمان ، خیلی از حرفهایی که می زدم از سر دوستی با جماعت نا اهل بود و امروز نمی پسندمشان ، اما دوستشان دارم ؛ چون ساده لوحی جوانکی جویای نام را برایم تداعی می کنند. تصمیم دارم آنها را هم روی وبلاگ بیاورم و تاریخ نوشته ها را با متون سال 85 به بعد کامل کنم. شاید بیشتر شبیه چرندیات باشند اما برای من یک دنیا خاطره اند و مخاطبشان فقط و فقط من هستم !

پ.ن : از خیر آوردن مطالب قدیمی گذشتم ؛ بگذریم !
  • ۰ نظر
  • ۲۸ فروردين ۹۳ ، ۰۵:۵۸
  • محمدمهدی

کلش نوشت

يكشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۲

قسمت خشن و درشت ساقه ها و برگهای گندم و جو و امثال آن که در زمین پس از درو ماند را کلش گویند !

  • ۰ نظر
  • ۰۴ اسفند ۹۲ ، ۱۲:۰۷
  • محمدمهدی