این مطلب را بنا به درخواست یکی از دوستان ، بابت ساخت یک محصول چندرسانه ای نوشتم. بعد از نگارش ، نه از آن دوستمان خبری شد نه از محصول چند رسانه ای ! فکر می کنم به این نتیجه رسیدند که بروند کار دیگری بکنند مثل مسافر کشی ، عملگی ، مقنی گری و از این دست مشاغلی که عرق جبین تولید می کند !
پس از دوران مشروطه و تاسیس مجلس شورای ملی ، دولت ها یکی بعد از دیگری توسط مردم انتخاب شدند و افسار مدیریت اجرایی کشور را به دست گرفتند. مجلسی ها مدام قانون تصویب می کردند و دولتی ها هم مدام اجرا ! مردم هم چشمشان به مجلس و دولتشان بود ! بعد از مدتی که دولت مردان خسته شدند ، قوانین مجلس را زوج و فرد کرده و یکی در میان اجرا کردند. همان جا بود که طرح زوج و فرد برای اولین بار در تاریخ مملکت اجرا شد. یکی از طرح هایی که به همین دلیل مغفول ماند ، نشانه گیری یارانه ها بود طوری که در دوران سازندگی هر بار با انجام عمل «ده بیست سی چهل» و «پالام پولوم پیلیچ» توسط دولت مردان، مغفول می ماند و اجرا نمی شد. تا اینکه با روی کار آمدن میرزا محمود بیک گرمساری روش انتخاب مصوبات مجلس به طریق بازی «سنگ ، کاغذ ، قیچی» تغییر یافت و بعد از این بود که قانون نشانه گیری یارانه ها که هی انتخاب نمی شد ، بالاخره در دستور کار دولت قرار گرفت و اینچنین بختش باز شد !
اوضاع مملکت به جایی رسیده بود که مصارف مردم رو به افزایش بود. طوری که در سال 2012 قجری دولت سه میلیارد دلار بابت سوبسید خرج کرد. در آن دوران این رقم برابر یک دهم یارانه ی پرداختی کل دنیا بود ! دولت می خواست قیمت ها را ول کند و یارانه را مستقیم به دست رعیت برساند و موازی با این اقدام ، سیستم مالیاتی ، گمرک و توزیع را به اصطلاح هدفمند نماید ! گابریل باتیستوتا مورخ و بازیکن مطرح فوتبال آرژانتین در کتاب «تاریخ چند سال قبل ایران از تاسیس قاجار تا بعدش» ، مهم ترین مقطع اقتصادی تاریخ ایران را اجرای طرح سوبسید رعیتی یا همان نشانه گیری یارانه ها می داند.
