بدرودودوصدبدرود

ساعت سه و نیم عصر روز شنبه. آخرین روز خرداد پر حادثه .

محوطه ی اصلی گروه خلوت بود. حتی خلوت تر از روز خداحافظی فرهاد مجیدی یا مهدوی کیا. بدون هیچ عکاس یا خبرنگاری.  دخترکان بزک کرده و پسران سیب زمینی تشریف نداشتند تا هرر و کررشان در فضا بپیچد و هر جنبنده ی جدیدی را به خودشان متوجه کند. ما قدیمی ها که عادت کرده بودیم.

سکوت سرد و غم انگیز خراب شده ی محل تحصیل من و یک سری موجود دوپا. چهار گوشه ی گروه را بوسیدم و در حالی که برای دوربین مدار بسته دست تکان می دادم ، در را باز کردم و خارج شدم. الان که فکر می کنم متوجه می شوم که پشت سرم را هم نگاه نکردم. 

حالا بعد از چهار سال باید جواب بدهم : 

          چه چیزهایی به من اضافه شده ؟ 

          چه چیزهایی را از دست داده ام ؟

          چرا ؟

          آیا درست بوده ؟ با ذکر دلیل.

          آیا درست بوده ام در این مدت ؟ بدون ذکر دلیل

          بعدش چی ؟

          بعدش هیچی ، الان چی ؟!

          

از تو پرسیدیم از مسئله ی دوری و عشق ...

حس حسابگر احتمالات 6

هیچ وقت سعی نکردم آمار و احتمالات را جدی بخوانم و یاد بگیرم حتی وقتی که :

در راهنمایی با مباحث اولیه ی آمار و احتمالات آشنا شدیم ؛
و یا سال اول دبیرستان که در ریاضی مان مقداری از آن را داشتیم ؛
و یا حتی در تابستان سال اول که به بهانه ی المپیاد این موضوع را شخم زدیم ؛
و سال دوم که مجدد سر کلاس بهمان گفتند و در جزوه هایمان نوشتیم ؛
و سال سوم دبیرستان که درسی با عنوان جبر و احتمال این مباحث را مجدد بیان می کرد ؛
و سال بعدش یعنی پیش دانشگاهی و چهارم امروز که به بهانه ی کنکور و چند سوالی که در ریاضیات از آن می آمد مجبور به مطالعه ی مجددش شدیم ؛

فکر می کردم این پایان این ماجرا باشد ولی سال اول دانشگاه درس آمار و احتمالات را به اختیار و اجبار برداشتم و امروز به عنوان کنکور ارشد تصمیم گرفتم یکبار برای همیشه کار را تمام کنم و آن را کنار بگذارم !

اما یک موضوعی از همان اول ذهنم را به خود مشغول کرد و آخرش هم حل نشد. در انداختن یک تاس وقوع 6 پیشامد حتمی است : 1 یا 2 یا 3 یا 4 یا 5 یا 6 ! حالا احتمال آوردن 6 به گفته ی متخصصان این علم ، یک-ششم می باشد. اما هر سال که از معلم می پرسیدم که این احتمال یک-دوم است ، یعنی یا 6 می آید یا نه ! با جواب سربالا ، پوزخند و در نهایت بعد از پافشاری روی اعتقادم با اخم و تشر روبه رو می شدم !

بعد از فهمیدن چیزهای بیشتری در این درس و کاربرد احتمال در فرآیند های آماری به وضوح یافتم که احتمال تاس برای چرخیدن چرخ کار همان یک-ششم مذکور است اما در زندگی حس حسابگر احتمالاتم کار نمی کند و همیشه دو احتمال وجود دارد ؛ یا می شود یا نه !

سبک زندگی 1

می گفتند مثل مرغ تا شب می شود می خوابند ! فامیل اوایل ازدواج، مسخره شان می کردند. حسین آقا غروب که از بانک می آمد بعد از آمدن از مسجد اگر از خانواده کسی گرسنه بود لقمه ای نان و پنیر تناول می کرد و می خوابیدند. همه می دانستند به خانه ی عمو حسین اینا نباید بعد ساعت 9 شب زنگ زد. از آن طرف حدود ساعت دو- سه از خواب بیدار می شدند. زمانی که ما از خواب بیدار می شدیم صبحانه شان را خورده بودند و لباس پوشیده هر کدام آماده رفتن سر کار و بارشان بودند. به یاد ندارم به خانه شان رفته باشیم و تلویزیون روشن باشد غیر وقت اذان.

مهربان بود و با تجربه. تعریف کرده اند لحظه ی آخر فقط گفته : یاحسین

• همت حافظ و انفاس سحرخیزان بود/ که ز بند غم ایام نجاتم دادند
• شنیدم نوافل عمو حسین ترک نمی شد
• شنیده ام نوافل برای جبران کمبود نماز های واجب اند
• شنیده ام سحر خیلی مهم است

الان نوه های عمو حسین هم حدود ساعت دو-سه بیدارند ...