شهید حسینمردی

نسلی تو را درک کردند. مردانگی را فهمیدند. تبلور مرام و مسلک حسین (ع) را به چشم دیدند.
نسلی تو را ندیدند. آوازه ی تو را از نسل قبل شنیدند. تو را فهمیدند و به تو نگریستند.
نسل بعد نه تو را دیدند و نه از تو شنیدند. "حسین" را از "مردی" جدا کردند ، شاید صحیح تر به نظر می آمد.
نسل ها پشت سر هم آمدند و به جایی رسیدند که از نام تو "مردی" را دیدند و جلوتر که رفتند [شاید] "مردانگی" را زیباتر از "مردی" تو دیدند و نام خیابانشان را درست تر انتخاب کردند.
دلت می سوزد ؟ که نامت فراموش می شود ؟!
که بیراهه را به راهت ترجیح می دهند ؟
که خونت را با پایشان ، با خاک زمین گل می کنند ؟!!
که همین سوالات است که راه من و تو را از یکدیگر سوا می کند. سوالات من جلوی پای تو بچه بازی است.
اما می دانم ؛ ایمان دارم ؛ قسم می خورم ؛
که هستند کسانی که هنوز به تو ایمان دارند ؛
هنوز خاطرت را می خواهند ؛
خاک کف پای تو شفای چشمانشان است ؛
محرم راز نهان دل تو اند !
ای شهید! ای مرد ! راهت ادامه دارد ...