دستـــگاه ارباب

سیصد تومان داشت ، سیصد تومان بقیه را نه ...
گفت مثل اینکه آقا نمی خواهد بطلبد
نرفت
الان رفقایش برگشته اند ، می گویند کسی از ما سیصد تومان دوم را نگرفته است هنوز !
هر گوشه ی سرش باد کرده از بس این ور و آن ور زده خودش را
 
پ.ن : حساب و کتاب خودش را دارد. سر در نمی یاریم ما !

پیشرفت

با تلاش های بسیار به این مرحله رسیده ام که دیگر فرق بین رادیوی وطنی و خواننده آنور آبی را متوجه نمی شوم !

امتحان

نمی دانم چه رازیست در شب های امتحان. احساس می کنم بیشتر از همیشه خوابم می آید. در یخچال از میانگین روزهای ماه بیشتر باز و بسته می شود. احساس علاقه شدیدی به مطالعه کتب خاک خورده زیر تختم می کنم و به نظر می آید برنامه های تلویزیون جذاب تر شده. ایده های محشری در زمینه ی کشاورزی و نقشه هایی بزرگ به ذهنم می رسد و  حتی حس می کنم می توانم مسائل پیرامونم را بهتر تحلیل کنم. بیشتر از همیشه هم دلم می خواهد به وبلاگم سری بزنم و دنیای مجازی جذابیتهایش را بیشتر می نمایاند. حسرت و اشتیاق کارهای نکرده به رقابت با یکدیگر می پردازند. این وسط مانده است کاری که از همه ضروری تر به نظر می رسد و احتمالا مظلومیتش جلب توجه می کند، آخر ترم و زمان آمدن کارنامه !

نگاه از بالا: بعضی ها زندگی دنیا را سر تا سر امتحان خود می بینند !

عجب آدمهایی پیدا می شن ؟!

از کودکی به عشق تو من زنده ام حسین

... از ماتم عزای تو پژمرده ام حسین

پ.ن: من از این هنرها نداشتم و ندارم !