فرمود :
راننده اگر تصادف کوچک نکند راننده نمی شود. اگر ماشینش به این طرف و آنطرف نگیرد، ممکن است بعدها آخرین تصادف زندگی اش را بکند !
مشکلات کوچک زندگی هم همین ها هستند. برای هر مشکل باید سجده ی شکر انجام داد. نمی خواهد به یکباره ته دره برویم. می خواهد راننده شویم.
* قال امیرالمومنین علی علیه السلام : الدنیا محل الآفات
غرر الحکم، ج 1، ص 153.
آنچه داعش در آخرین پایگاه خود در بوکمال سوریه برجای گذاشته علاوه بر ویرانیهایی که تاچند نسل از اثرات آن رنج می کشند، شهری است بدون مرد. شهری مملو از زنانی بیوه، با دو-سه فرزند از همسر قبلی و چهار فرزند به فاصله ی نه ماه از همدیگر -همگی گرسنه- که اثری از پدران تکفیریشان نیست!
کاظمین نورانیت بود و معنویت
سامراء غربت و مظلومیت
نجف خانه ی پدری، آرامش
.
اما کربلا؛
هر چه قبل گفتند نفهمیدم تا اینکه رفتم و فهمیدم. الان هم هر چه بگویم فایده ندارد.
کربلا را باید زندگی کرد.
زندگی تان کربلایی
در آخرین لحظات ماه خدا ؛ ماه مبارک رمضان
خیلی با خودم زمزمه می کنم این آیه را ...
ویل للمطففین ؛ کم فروختم خودم را ،
تو برای ما رضوانت را می خواستی ؛ ما خودمان را به دنیا و کمتر از آن فروختیم
بد کردیم.
نمی دانم آخرش روزی و روزگاری، چه باشم و چه نباشم، پیش خودم می گویم کاش همانموقع همانجا همان لحظه که فلان و بهمان ، قلم پایم می شکست، سرم گیج می رفت، با مغز می افتادم زمین یا ون های توحید - ونک از رویم رد می شدند ؟ می گویم ؟
زندگی ما رو به جلو است ؟ اینی که الان هستیم از آنی که بودیم بهتر است ؟
اگر نقطه صفر هر سال را همین شب های قدر بدانیم ، بعد از آن [ان شاء الله] پاک و پاکیزه شویم، یعنی فرصت دوباره برای جلو رفتن تا سال بعد. سال بعدش می رسیم سر حساب و کتاب که چه مانده و چه از کف دادیم. اگر ببخشد اندوخته بیشتر می شود و اگر نبخشد یا فرصت ندهد که بگوییم ببخشد ، می شود از کف داده.
آدمی بهتر نیست اگر قرار است بدتر بشود به شب قدر نرسد ؟ این خودش لطف محسوب نمی شود؟
سبحانک یا لا اله الا انت ، الغوث الغوث ، خلصنا من النار یارب.
پ.ن 1 : ضایع ترین حالت برای نویسنده این است که قبل از شب قدر بمیرد. خداوندا به مهربانی ات بنده ات را رو سیاه از این دنیا نبر!
از چند سال پیش که موج اعتکاف در کشور راه افتاده، شده خادم معتکفین. هیچ سالی هم خودش معتکف نشده، اما روز و شب برای سحری و افطار و سخنران و مداح خلق خدا دویده است. بعضی ها در این زمینه ها باهوشند و با خدای خود مشغولند.
فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما
نیاز به گشتن ندارد؛ همین که سر بجنبانی دور و اطرافت زیاد اینطور هستند.
ته بازار شوش را در آورده اند و سانت به سانت و وجب به وجب آن را متر کرده اند؛ گشته اند و گشته اند به فرض یک دست کریستال یا چینی اصل فلانجا را با فلان قیمت سر به فلک کشیده خریده اند و خوشحالند. کنارش یک دست دم دستی هم می گیرند که از آن استفاده کنند؛ تا مبادا یک وقت جنس آنتیکشان ترک بردارد یا لب پر بشود.
دو روز قرار است عمر بکنند. پول را کرده اند بلور و چپانده اند در کابینت و بوفه ؛ از همان جنسی استفاده می کنند که آن آدم معمولی استفاده می کند. فقط دلشان خوش است که آنتیک در پستو است. فکر می کنند دلشان خوش است. دو روز که تمام می شود همین دل خوش کنک، دلشان را می زند و روز از نو. فارغ از اینکه دو روز دنیا شان تمام شده است.
تهش یک آه فرقش است. آه نکشیم. شکرگزار باشیم و قناعت کنیم تا بی نیازمان کند.
قرعه کشی یک اپراتور تلفن همراه؛ پنج نفر ، هر کدام 200 میلیون تومان هدیه می گیرند و اشک شوق می ریزند. در پازل مردان سیاه اپراتور، این بخشی از سودی است که به واسطه ی اغوای مردم برای مصرف بیشتر به جیب می زنند. این طعمه ایست برای کشاندن صید به دامی که برایش پهن شده. چه کسی بدش می باید با هزینه ای اندک، شانس خود را برای برنده شدن 200 میلیون وجه نقد امتحان کند؟ - حتی اگر بداند چه دامی برایش پهن شده -
چند وقت پیش خانمی از مشهد آمده بود جلوی صداوسیما و می خواست رضا رشیدپور برنامه ی حالا خورشید را ببیند. شب جایی نداشت و دوستان برایش محلی را آماده کردند تا در خیابان نمانند. می گفت در برنامه ی تلویزیونی رشیدپور می گویند ایده از شما سرمایه از ما ! سریع هم سرمایه گذار برایش پیدا می شود. حالا من هم ایده ای دارم تا سرمایه گذار برایش پیدا شود. من پسری دارم که پنج سال است عقد کرده و نمی تواند به خانه ی بخت برود. خانواده ی عروس لیست بلند بالای خرید عروسی نوشته اند و ده روز مهلت داده اند تا مشکل را حل کنیم اما جیبمان خالی ست و درآمدم پسرم کم است و ...
می گفت کلی از یک پودر لباسشویی خریده و در خانه انبار کرده و کدقرعه کشی اش را فرستاده و نشسته پای سجاده و کلی گریه و زاری کرده بلکه جایزه نصیبش شود و مشکل پسرش حل شود.
خواستم بگویم یک طرف این جوایز ذوق و شوق مردم برای برنده شدن است. طرف دیگر کلی گرفتاری است و بسیاری امید بلکه معجزه ای برایشان اتفاق بیفتد. بی خبر از اینکه اگر قرار باشد برسد از جایی که گمان نمی برند می رسد.
پ.ن : از خانم مشهدی پرسیدم طبیب در مشهد بود و شما سراغ رشیدپور آمدی ؟!
شخصیت آدمها رفتار آنها را در قبال دیگران حین اتفاقات مختلف روزمره مشخص می کند. این شخصیت ریشه در کودکی و خلق و خوی فرد که آنها را در طول رشد خود کسب کرده عجین شده است.
راه حل معضلات و مسائلی که یک فرد در طول روز با آنها مواجه می شود در اشخاص مختلف متفاوت است. چه کسی این وسط موفق تر است ؟ کسی که بیشتر چیزها به میل او رقم می خورد یا کسی که به اصول اسلامی پایبند تر است ؟
جربزه و عرضه چگونه تعریف می شود؟ در دین داد زدن سر بزرگتر و یا بردن آبروی شخصی در ملاعام را در شرایط خاص داریم ؟ آن شرایط چیست و چگونه می توان آن را شناخت ؟
کارآمدی و اخلاق امروز در جامعه و تشکیلات سازمانی ما قابل جمع است ؟
چگونه رفتار کنیم تا هم موفق باشیم (سرمان کلاه نرود) و هم خدا از ما راضی باشد ؟
همین امروزی که بنده در خدمت شما هستم، ساعت ها در رثای اهمیت مسجد در فعالیت های اجتماعی سخنرانی شده ؛ به کرات در همین موضوع همایش و نشست و یادواره و سمینار در نقد، آسیب شناسی و ارائه ی راهکار برگزار شده؛ کامیون-کامیون مقاله و کتاب و پایان نامه گردآوری و تالیف گردیده است ! اما چرا مسجد در جامعه ی ما نشده ست آنچه که باید می بوده است ؟!
مسجد را ساختمان و در و دیوار و چلچراغ و گنبد و مناره اش مسجد نکرده است. مسجد را مسجدی ها بنا کرده اند و هویت مسجد را برایش در نظر گرفته اند.
شاید امروز یکی از نیازهای اصلی جامعه ی ما احیای مساجد واقعی در شهرها و روستاهایمان باشد. خدا قوت بدهد کار ما برای تحقق آرزویمان شروع شده است ...