فتح

امروز ، بدون انگیزه و رغبت ، سر جلسه ی فوق العاده شورای فرهنگی دانشگاه حاضر شدیم ؛ بدون دستور جلسه ، بدون هیچ فکر قبلی ، بدون هیچ برنامه ای !
.
.
.
جلسه دو ساعت تمام به طول انجامید.
در پایان ، چنان انگیزه ای در وجودمان نهادینه شده بود که خودمان باورمان نمی شد تا چند ساعت پیش یک مشت جنازه بودیم !
فهمیدیم اگر حرف خدا یک طرف ذهنت باشد ، از هیچکس نباید ترسید و هیچکس جلودارت نخواهد شد. اگر ابوموسی باشد که حکمش مشخص است و اگر بزرگ ترین و پررو ترین سیاست مدار ترین آدم دنیا هم باشد ، جایش ته گلدان است !
فقط دلم برای انجمنی ها سوخت ، می توانیم خیلی با آنها مهربانتر باشیم .

پردیسنامه

فردی با گرایش های دوم خردادی که نشانه و سمبل مخالفت با آرمان های جمهوری اسلامی است و این تلاش های مذبوحانه را با زیرکی خاصی در سیستمی که اسماً به نام شخصی معتقد و به قول معروف حزب اللهی است ولی رسماً فرد مذکور انسانی ساده لوح است با فضای ذهنی فوق العاده محدود و تفکر ابوموسی اشعری می باشد ، کلید می زند ؛ با روباه صفتی تمام ، آن را به منصه ظهور می گذارد و در انتها شاید به خاطر رشوه و یا شاید  هم گول مالیدن سر یک عده دانشجویی که سرد و گرم روزگار را آن طور که باید نچشیده اند ، وقتی قسم چه و چه می خورد که پول ندارد و خالی است ، زیر نامه می نویسد چک تان را دوشنبه ، روزی که جلسه شورای فرهنگی دانشگاه است و ... تحویل بگیرید !

بعد از ظهرش برود و زیرآب تان را بزند و جوری با ابوموسایش حرف بزند تا او تلفنش را بردارد و هر چه از دهنش در می آید به تو بگوید و بعد که پیشش می روی با روی گشاده ، بعد از اینکه نیم ساعت پشت دفترش انتظارش را کشیدی و نمازت  را همانجا دو قدم آن طرف تر در اتاقش روی سنگ های کف خواندی با تو برخورد کند و آخرش نفهمی  طرف چه مرگش  است !

سیاسی بازی را در فضای پنجاه هکتاری پردیس ، آموزش می بینم !